... ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2022 ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΝΝΟΒΕΡΟΥ !!!

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΔΕΝΤΡΟ

Χριστουγεννιάτικα στολίδια  από τα χεράκια μας…

Τα  Χριστούγεννα πλησιάζουν και σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ καλή ιδέα να στολίσουμε και μεις ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με στολίδια που θα φτιάχναμε μόνοι μας.

 Λόγω της πανδημίας και των κανόνων που πρέπει να ακολουθούμε ένιωσα ότι οι μαθητές μας έχουν ανάγκη από λίγη διασκέδαση οπότε αυτό  στάθηκε η αφορμή να αφιερώσω  με τους μαθητές μου  λίγο χρόνο για να φτιάξουμε δικά μας χειροποίητα  χριστουγεννιάτικα στολίδια.

Η χαρά της δημιουργίας αλλά και η συνεργασία για να φτιάξουμε κάτι όλοι μαζί, ενίσχυσε περισσότερο τους δεσμούς μεταξύ μας !!!

Προσοχή όμως!!!…δεν τρώγονται γιατί η ζύμη περιέχει 1 κούπα αλάτι …!!! Δείτε εδώ την συνταγή.

Θα ήθελα να επισημάνω κάποια πράγματα σε σχέση με την πανδημία και τις επιπτώσεις στην ψυχολογία των μαθητών καθώς και κάποιες χρήσιμες συμβουλές για τη διαχείρισή της.

• Σύμφωνα με διάφορες έρευνες το 60 τοις εκατό των ερωτηθέντων μαθητών και φοιτητών θεωρεί ότι λόγω της πανδημίας η ψυχική του υγεία έχει επηρεαστεί προς το χειρότερο.
• Κυρίως νοιώθουν αυξημένο στρες, απαισιοδοξία, μονοτονία και έλλειψη κινήτρων.
• Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων απάντησε ότι προτιμά τον παραδοσιακό τρόπο διδασκαλίας στην τάξη έναντι της τηλεκπαίδευσης.
• Αυτό που ανησυχεί περισσότερο τους νέους είναι να μην νοσήσει η οικογένειά τους.
• Το 57 τοις εκατό των νέων  στην Ελλάδα θεωρεί ότι η πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης παραμένει δύσκολη.

Καταλαβαίνετε πόσο πιο δύσκολο γίνεται αυτό για τα παιδιά των μεταναστών στη Γερμανία και ιδιαίτερα εκείνα που δεν μιλούν καθόλου τη γερμανική γλώσσα.

Πολλοί από τους μαθητές ανήκουν σε μονογονεϊκές οικογένειες  και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι σοβαρά με αποτέλεσμα και η ποιότητα ζωής τους να μην είναι η επιθυμητή.

Η πανδημία ανάγκασε τους μαθητές να περνούν πολλές ώρες στον υπολογιστή με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν προβλήματα με την ψυχική αλλά και την σωματική τους υγεία, να έχουν διαταραχές ύπνου, κακή διατροφή, αύξηση βάρους , χαμηλές σχολικές επιδόσεις, μειωμένη σωματική δραστηριότητα, χαμηλή αυτοεκτίμηση και συμπτώματα κατάθλιψης.

Οι γονείς θα πρέπει να ορίσουν ένα συγκεκριμένο πλάνο ενασχόλησης με τις ηλεκτρονικές συσκευές και οι ίδιοι να αποτελέσουν ένα καλό πρότυπο για τα παιδιά τους και να επαναπροσδιορίσουν και τις δικές τους πρακτικές σε ότι αφορά τη χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών.

Η δημιουργική απασχόληση και οποιαδήποτε μορφή τέχνης γενικότερα, είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητη για να τραβήξουμε το βλέμμα τους από τις οθόνες…

                                     Σας ευχόμαστε καλές γιορτές !!!   

                                  Ρίζου Ελένη ΠΕ78  Κοινωνιολόγος

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Η Παγκόσμια Ημέρα Φιλοσοφίας γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 2002 την τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου (18 Νοεμβρίου 2021), με πρωτοβουλία της UNESCO, η οποία αναγνώρισε την ανάγκη για κοινό στοχασμό πάνω στα σύγχρονα προβλήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα.

Την ημέρα αυτή, ο οργανισμός του ΟΗΕ για τον πολιτισμό και την εκπαίδευση προτρέπει τα κράτη - μέλη του να διοργανώνουν εκδηλώσεις και συζητήσεις για επίκαιρα φιλοσοφικά θέματα.

Στο σχολείο μας, η εκδήλωση οργανώθηκε από την φιλόλογο Παναγιώτα Αλατζόγλου με την προβολή δύο παρουσιάσεων:

• Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία
• Απεικονίσεις της φιλοσοφίας και των φιλοσόφων στην τέχνη

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ 17ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

Την Τετάρτη 17-11-2021 πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου στο σχολείο μας, με την ενεργό συμμετοχή μαθητών και την καθοδήγηση του Διευθυντή Φοίβου Χατζημιχαήλ και του εκπαιδευτικού Θεόδωρου Γαϊτάνου.

Μεταξύ των άλλων , αναγνώστηκε το μήνυμα της υφυπουργού:

16-11-21 Μήνυμα της Υφυπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ζέττας Μακρή για την επέτειο του Πολυτεχνείου

Ένα μήνυμα για την επέτειο του Πολυτεχνείου, την εξέγερση κατά της δικτατορίας, ένα μήνυμα για τη νεολαία που προηγείται πάντα, για να πηγαίνουμε όλοι μπροστά με το κεφάλι ψηλά και το βλέμμα ψηλότερα.

Ένα μήνυμα που είναι ριζωμένο στις καρδιές μας και στις συνειδήσεις μας και, κάθε χρόνο, βγαίνει μπροστά επίκαιρο, ουσιαστικό, αγνό και αληθινό, όπως η ορμή, η πίστη και το θάρρος της νεολαίας του ’73 απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς.

Μια επέτειος δυναμική που απαιτεί από τη μνήμη να είναι δυνατή και περήφανη, που διεκδικεί από τη ζωή να είναι τολμηρή και δίκαιη, που αξιώνει από την ιστορία να είναι σε επαγρύπνηση, να μην επαναλαμβάνει λάθη, να μην συγχωρεί πισωγυρίσματα, να μην επιτρέπει εγκλήματα.

17 Νοεμβρίου 1973 – 17 Νοεμβρίου 2021- 48 χρόνια που τιμούμε, με σεβασμό και συγκίνηση, τους φοιτητές – σύμβολα αντίστασης και αγώνα για Ελευθερία, Αξιοπρέπεια, Δημοκρατία, Παιδεία, κρατάμε ζωντανό το όραμα της εξέγερσης και της θυσίας τους, ενώνουμε τις φωνές μας με τη φωνή τους που ηχεί στεντόρεια στα αυτιά μας μέσα από το οπτικό και ηχητικό υλικό μιας εποχής, που δε θα ξεχαστεί.

Διδάσκουμε, σε βάθος, στα παιδιά μας τα πρόσφατα γεγονότα, τα ιδανικά και τις αξίες για τις οποίες αξίζει να παλεύουμε, μετατρέπουμε την ιστορία σε έμπνευση και το παράδειγμα των εξεγερμένων φοιτητών σε πυξίδα και οδηγό για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Το Πολυτεχνείο ζει μέσα από εμάς, μέσα από τα παιδιά μας, μέσα από κάθε επόμενη γενιά, μέσα από την Παιδεία μας!

ΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2022

 

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Αννόβερο 2021

Επειδή κατά τους εορτασμούς για την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου 1940 το σχολείο ήταν κλειστό λόγω φθινοπωρινών διακοπών, το αφιέρωμα παρουσιάσθηκε στους μαθητές αμέσως μετά την επιστροφή μας, δηλ. την 1^η Νοεμβρίου 2021. Θεωρήθηκε από όλους απαραίτητο, γιατί η ιστορική μνήμη και οι θυσίες των πατεράδων και των παππούδων μας είναι οι παρακαταθήκες του λαού μας που μας ανοίγουν το δρόμο για ένα μέλλον που απαιτεί γνώση και ενεργοποίηση όλων μας των δυνάμεων, προκειμένου να αποφευχθούν ανάλογα νοσηρά φαινόμενα.

Έτσι :

Στις μεγάλες επετείους συνηθίζεται να εκφωνείται λόγος και για να δοθεί διέξοδος στα συναισθήματα χαράς και περηφάνειας, αλλά και για να αναμετρήσουμε το χρέος μας απέναντι στις παλιότερες και μελλούμενες γενιές των Ελλήνων.

28^η Οκτωβρίου 1940: ο λαός μας με πενιχρά μέσα ορθώθηκε αποφασιστικά ενάντια στο φασισμό που είχε ήδη γονατίσει σε ελάχιστο χρόνο σχεδόν όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Τα ιστορικά γεγονότα του 2^ου παγκοσμίου πολέμου και συγκεκριμένα τα γεγονότα πριν απ’ την 28^η Οκτωβρίου στην Ευρώπη είναι λίγο πολύ γνωστά. Η πανίσχυρη μηχανή του Γ΄ Ράιχ προχωρούσε ακάθεκτη, και οι χώρες έπεφταν η μία μετά την άλλη στα χέρια των Γερμανών. Αλλά και η φασιστική Ιταλία επεδίωκε την εξαγωγή και την εγκαθίδρυση των ιδεών του φασισμού έξω από τα σύνορά της. Η Ελλάδα ήταν από τους πρώτους στόχους του Μουσολίνι. Επιτίθενται λοιπόν οι στρατιές των Ιταλών από την Αλβανία στην Ελλάδα με την ελπίδα ότι πολύ σύντομα θα την μετατρέψουν σε επαρχία τους.

Το πρώτο ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου έδωσε τον τόνο στην όλη υπόθεση. Ως κείμενο επέζησε στην Ιστορία : «Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από τις 5:30 σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνο-αλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους».

Ο ελληνικός λαός στα μετόπισθεν διαδηλώνει το μίσος του κατά του φασισμού και δίνει το δικό του ΟΧΙ μετά το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά.

Οι επιτυχίες των ελληνικών στρατευμάτων στο αλβανικό μέτωπο κάνουν τους Έλληνες να πιστεύουν ότι ο τίμιος αγώνας τους θα δικαιωθεί. Και θα δικαιωνόταν αν ο Χίτλερ την άνοιξη του 1941 δεν ερχόταν προς βοήθεια των Ιταλών, για να σώσει το γόητρο των δυνάμεων του άξονα. Οι Έλληνες αντιμέτωποι πια με δυνάμεις πολλαπλάσιες και τέλεια εξοπλισμένες άρχισαν να υποχωρούν. Η τελευταία σελίδα αυτής της φάσης του πολέμου γράφεται στην Κρήτη, όπου σπάει προσωρινά το αήττητο της Γερμανίας.

Μετά την κατάληψη της Κρήτης ολόκληρη η Ελλάδα περνάει υπό την κατοχή Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων, οι οποίοι κάνουν ό, τι μπορούν για να την εξοντώσουν : με τη ληστεία του ελληνικού πλούτου, με το στράγγισμα της ελληνικής γης, με την πείνα που γεμίζει τους δρόμους με χιλιάδες σκελετούς και τα κάρα των σκουπιδιών με νεκρούς, με την άγρια τρομοκρατία που όσο πάει και θεριεύει, για να φτάσει σ’ ένα πρωτοφανέρωτο θανατικό (Καλάβρυτα, Κομμένο, Δοξάτο, Κρήτη κ.α.)

Ωστόσο οι Έλληνες δεν έμειναν άπραγοι, αλλά οργάνωσαν την εθνική αντίσταση. Ένα από τα πρώτα κιόλας βράδια της σκλαβιάς ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας κατέβασαν από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό. Πολύ γρήγορα οργανώθηκε αντίσταση στα βουνά, στις πεδιάδες, στα χωριά. Προκηρύξεις, παράνομες εφημερίδες, συνθήματα στους τοίχους, συλλαλητήρια, σαμποτάζ κατά των κατακτητών. Το Σεπτέμβριο του 1941 ιδρύονται οι τρεις μεγαλύτερες αντιστασιακές οργανώσεις : ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, ΕΑΜ. Ανοίγονται μέτωπα παντού, απελευθερώνεται σπιθαμή-σπιθαμή η γη της Ελλάδας, όχι βέβαια εύκολα ούτε αναίμακτα, αντίθετα με βαριές θυσίες.

Σε αντίποινα για την ανάπτυξη της αντίστασης, ο γερμανικός στρατός κατοχής εφαρμόζει πολιτική τρόμου και μαζικών εκτελέσεων. Τέσσερα τέτοια παραδείγματα θα αναφέρω : τα γεγονότα στο Κομμένο Άρτας στις 16 Αυγούστου 1943, στα Καλάβρυτα στις 13 Δεκεμβρίου 1943, στο Δοξάτο το Σεπτέμβριο του 1941 και γεγονότα στην Κρήτη.

Η σφαγή στο Κομμένο

Στη μέση της κεντρικής πλατείας του χωριού Κομμένο, που βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Άραχθου και λίγα χιλιόμετρα νότια της Άρτας, υπάρχει ένα μαρμάρινο μνημείο που στις πλευρές του είναι χαραγμένα τα ονόματα των 317 ντόπιων που σκοτώθηκαν σε μιαν επιδρομή της Βέρμαχτ τον Αύγουστο του 1943. Περιλαμβάνονται 74 παιδιά κάτω των 10 χρόνων και 20 οικογένειες με όλα τους τα μέλη.

Στις 12 Αυγούστου μια μικρή ομάδα ανταρτών επισκέφθηκε το Κομμένο. Ακούμπησαν τα τουφέκια τους στο δέντρο στη μέση της πλατείας και άρχισαν να επιτάσσουν τρόφιμα από τα μαγαζιά και τους αγρότες, ως συνήθως.

Όμως, ξαφνικά, μια διμελής μηχανοκίνητη αναγνωριστική ομάδα της Βέρμαχτ μπήκε μέσα στο χωριό, πιάνοντάς τους όλους στα πράσα. Μόλις οι Γερμανοί είδαν τους αντάρτες και τα όπλα τους, έκαναν μεταβολή και έφυγαν από κει που είχαν έρθει. Πίσω τους άφησαν τους πολύ τρομαγμένους χωρικούς, οι οποίοι τη νύχτα εκείνη κοιμήθηκαν έξω στα χωράφια φοβούμενοι επίθεση αντιποίνων, παρόλο που δεν είχαν σκοτωθεί στρατιώτες. Δεν έγινε όμως τίποτε τέτοιο και επέστρεψαν στα σπίτια τους.

Αλλά η μονάδα αναγνώρισης είχε ήδη αναφέρει στο Αρχηγείο της 1^ης Ορεινής Μεραρχίας στα Γιάννενα ότι είχε δει αντάρτες στο Κομμένο. Στη συνέχεια ενημερώθηκε η Αθήνα και αποφασίστηκε να γίνει μια παραδειγματική «αιφνιδιαστική επιχείρηση» εναντίον του Κομμένου. Με το πρόσχημα ότι είχαν σκοτωθεί Γερμανοί στρατιώτες ήταν καιρός για σκληρά μέτρα εναντίον των ανταρτών. Το πρωί της 16^ης Αυγούστου θα ξεκλήριζαν το αντάρτικο λημέρι. Οι εντολές ήταν σαφείς: έπρεπε να μπουν στο χωριό και «να μην  αφήσουν τίποτα όρθιο». Το χωριό περικυκλώθηκε και άρχισε η επίθεση. Αν οι στρατιώτες περίμεναν να ανταποδώσουν οι αντάρτες τα πυρά, θα πρέπει να ξαφνιάστηκαν. Δεν υπήρξε ανταπόδοση και ο 12^ος Λόχος δεν ανέφερε θύματα ως αποτέλεσμα της επίθεσης. Πράγματι, δεν υπήρχαν αντάρτες στο χωριό, κι εκείνοι που είχαν επισημανθεί να επιτάσσουν αγαθά στις 12 του μήνα ήταν ξένοι. Στα σπίτια, όπου όρμησε το πρώτο κύμα των ομάδων εφόδου, κοιμόνταν μόνο οικογένειες. Καθώς οι άνθρωποι ξύπνησαν και προσπαθούσαν να το σκάσουν, οι στρατιώτες που στελέχωναν τις σκοπιές στην έξοδο του χωριού άρχισαν να τους πυροβολούν. Γυναίκες και παιδιά συγκαταλέγονταν στα θύματα. Η μοναδική οδός διαφυγής που είχαν παραβλέψει οι Γερμανοί ήταν από την άλλη μεριά του ποταμού Άραχθου. Πολλοί χωρικοί κατάφεραν να κολυμπήσουν στην απέναντι όχθη, κι έτσι επέζησε ο μισός σχεδόν πληθυσμός του Κομμένου.

Οι ίδιοι οι Γερμανοί στρατιώτες, που συμμετείχαν στην επιχείρηση, είχαν ανάμεικτα συναισθήματα. Οι περισσότεροι ήταν πολύ στενοχωρημένοι. «Κανείς σχεδόν δεν συμφωνούσε με την επιχείρηση» θυμάται ένας απ’ αυτούς. Κορμιά κείτονταν παντού. Μερικοί δεν είχαν πεθάνει. Κουνιόνταν και βογκούσαν. Δυο – τρεις κατώτεροι αξιωματικοί προχωρούσαν αργά μέσα στο χωριό και έδιναν τις θανατηφόρες «χαριστικές βολές». Οι άνδρες της Μονάδας Περισυλλογής ή Εκκαθάρισης μάζεψαν «τα λάφυρα», στα οποία περιλαμβάνονταν αγελάδες και άλλα ζώα, και άρχισαν να τα φορτώνουν στα φορτηγά. Ενώ αρκετοί στρατιώτες έπαιρναν για λογαριασμό τους ό, τι μπορούσαν να βρουν, χαλιά, κοσμήματα και άλλα αντικείμενα αξίας, άλλοι παραήταν στενοχωρημένοι για να νοιάζονται για κάτι τέτοιο.

Δόθηκε διαταγή να βάλουν φωτιά στα λίγα σπίτια που είχαν μείνει ανέπαφα. Ακόμη και στο νεκροταφείο δεν χαρίστηκαν. Πυροβόλησαν και σκότωσαν και τον παπά του χωριού, καθώς έβγαινε να συναντήσει τον επικεφαλής της εφόδου, στα πρώτα λεπτά της επιχείρησης.

Καλάβρυτα, 13 Δεκεμβρίου 1943

Στο καμπαναριό της εκκλησίας των Καλαβρύτων, ακόμη και σήμερα, το ρολόι είναι σταματημένο στις 14:34, όταν ξεκληρίστηκε όλος σχεδόν ο πληθυσμός της πόλης από τα γερμανικά στρατεύματα ως αντίποινα για τη δράση ανταρτών του ΕΛΑΣ (Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός), οι οποίοι επέφεραν ένα ισχυρό χτύπημα στους Γερμανούς, σκοτώνοντας 30 στρατιώτες τους. Στις 9 Δεκεμβρίου διατάχθηκε να συγκεντρωθούν οι γυναίκες και τα παιδιά στην εκκλησία, ενώ όλοι οι άντρες  (περίπου 500) μεταξύ 16 και 80 χρόνων τουφεκίστηκαν. Έξω από την εκκλησία ήταν 300 Γερμανοί στρατιώτες με εκρηκτικές ύλες που έβαλαν φωτιά στο κτίριο. Ένας αυστριακός στρατιώτης, αντίπαλος του ναζισμού, άνοιξε την πίσω πόρτα της εκκλησίας με αποτέλεσμα γύρω στις 200 γυναίκες, παιδιά και γέροντες να καταφέρουν να διαφύγουν στα γύρω βουνά. Τα Καλάβρυτα καίγονταν πολλές μέρες. Πολλές μέρες εντοπίζονταν από τους Γερμανούς κρυμμένοι κάτοικοι και δολοφονούνταν. Στις 13 Δεκεμβρίου η πόλη είχε ισοπεδωθεί.

Δοξάτο, Σεπτέμβριος 1941

Το Δοξάτο είναι μια κωμόπολη στους πρόποδες του Παγγαίου και οφείλει το όνομά του στο γεγονός ότι μπροστά του απλώνεται κάμπος προς τον οποίο η θέα είναι ανοιχτή (δοξάτο ονομαζόταν το καλύτερο δωμάτιο του σπιτιού που από τα παράθυρά του η θέα ήταν απρόσκοπτη).

Το Σεπτέμβριο του 1941  έγινε από αντάρτες της περιοχής εξέγερση κατά των δυνάμεων κατοχής, που στην περιοχή ήταν οι Βούλγαροι, των οποίων η στάση απέναντι στους κατοίκους ήταν ιδιαίτερα σκληρή και δεν περιοριζόταν μόνο σε προσπάθειες εκβουλγαρισμού τους, σε απαγόρευση χρήσης της ελληνικής γλώσσας, αλλά επεκτεινόταν και στη μεταφορά ομήρων στη Βουλγαρία, σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.

Στην εξέγερση των ανταρτών οι Βούλγαροι απάντησαν με ωμότητα σφάζοντας, βιάζοντας και πυρπολώντας το χωριό. Επιζώντες περιγράφουν με δέος τις σκηνές βίας που ξετυλίχτηκαν στο Δοξάτο. Κάτι άκουσα κι εγώ η ίδια από τη μαμά μου που τότε ήταν 15 χρόνων.

«Έδεσαν, παιδί μου, τους άντρες από 16 χρονών και πάνω πισθάγκωνα με αγκαθωτό σύρμα και τους έκλεισαν μέσα στο δημοτικό σχολείο», μου έλεγε, «και μετά έβαλαν φωτιά και τους έκαψαν ζωντανούς».

Και άλλους τους σκότωσαν μπροστά σε ανοιγμένους λάκκους, όπου και θάφτηκαν όλοι μαζί. «Οι στρατιώτες που πυροβολούσαν», γράφει σε βιβλίο του ο δάσκαλος του χωριού, «ήταν μεθυσμένοι. Νωρίτερα οι αξιωματικοί τους είχαν λεηλατήσει καταστήματα του Δοξάτου και είχαν κατασχέσει ό, τι κρασί και ρακί βρήκαν». Μετά το θανατικό οι Βούλγαροι απαίτησαν από τους χωρικούς γύρω στα 3.000 λέβα για την αξία των φυσιγγίων με τα οποία σκότωσαν τους συγγενείς τους (!!!!!!!!!!)

Η βουλγαρική κατοχή κράτησε μέχρι τον Οκτώβρη του 1944. Στην απελευθερωμένη πια Ελλάδα, αργότερα, οι επιζώντες και οι απόγονοι των νεκρών έστησαν μνημείο του ολοκαυτώματος (που μάλιστα ήταν το τρίτο που βίωσαν οι δοξατινοί, αφού ανάλογα γεγονότα έγιναν και το 1913 και το 1917, πάντοτε με θύτες τους Βουλγάρους), όπου αναγράφονται τα ονόματα (είναι αναρτημένες μάλιστα και οι φωτογραφίες τους) των δολοφονηθέντων. Και όταν ρωτήθηκαν αν σήμερα μισούν τους Βουλγάρους, η απάντηση ήταν «όχι, δεν είναι το μίσος που θα μας βοηθήσει να πορευθούμε στο μέλλον, αλλά η μνήμη».

Κρήτη

Ο Γ.Θεοτοκάς στα Τετράδια Ημερολογίου αναφέρει ανάμεσα σε άλλα και το εξής :

Αθήνα, 5 Νοεμβρίου 1941

…… Επεισόδια της Κρήτης: Σ’ ένα χωριό οι Γερμανοί, εφαρμόζοντας αντίποινα, αποφασίζουν να τουφεκίσουν ένα μεγάλο αριθμό αντρών, άκουσα καμιά εκατοστή. Τους βάζουν και σκάβουν ένα λάκκο κι ύστερα τους παρατάσσουν και τους θερίζουν με το πολυβόλο. Όμως, δεν πεθαίνουν όλοι αμέσως, αλλά πολλοί βογγούν και κουνιούνται, κι οι Γερμανοί, για λόγους οικονομίας (και, υποθέτω, από αδιαφορία γι’ αυτήν την κατώτερη πάστα ανθρώπων) δεν έχουν καμιά όρεξη να τους δώσουν τη χαριστική βολή. Τους ρίχνουν μέσα στο λάκκο, ανάκατα, ζωντανούς και πεθαμένους, και τους σκεπάζουν όπως-όπως. Μα η δουλειά γίνεται ακατάστατα, και, στο τέλος, ο σωρός των σωμάτων και τους χώματος υπερέχει από την επιφάνεια του εδάφους και σχηματίζει ένα είδος γήλοφου. Ο γήλοφος αυτός κουνιότανε είκοσι τέσσερις ώρες. Οι περίοικοι έβλεπαν από μακριά να κουνιέται και έκαναν το σταυρό τους. Στο τέλος, οι Γερμανοί εκνευρίστηκαν και πρόσταξαν και πέρασε απάνω απ’ το σωρό ένα τανκ.

 Κάποτε, βέβαια, τελείωσε αυτός ο πόλεμος. Η Αθήνα απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο του 1944. Σε αντίθεση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη που καταδίκασαν πολλές δεκάδες Γερμανούς σε θάνατο και τους εκτέλεσαν, η ελληνική δικαιοσύνη επέδειξε υποδειγματική μεγαλοψυχία, που απηχούσε τις παραδόσεις της πανάρχαιης μεγαλοφροσύνης του λαού της. Τα ανθρώπινα αισθήματα των Κρητών (για να αναφέρω ένα παράδειγμα) τα απέδωσε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο ο Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Καίστνερ :

«Το 1952, έγραψε, πήγα για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο στην Αθήνα (ο Καίστνερ μιλούσε άπταιστα ελληνικά). Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στην Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμη και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική πια κρητική φιλοξενία. Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο. Ήταν έρημο, με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα, όμως, λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, μια μαυροφορεμένη ηλικιωμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα να ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα:

Είστε από δω;

Μάλιστα

Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς.

Και η απάντηση -γράφει ο Καίστνερ- μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί :

Παιδί μου, είπε, από την προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ την περίοδο 1941-1944. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης και έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο το 1943, και πέθανε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Sachsenhausen. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν παιδιά μιας κάποιας μάνας σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να έρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιου μου….

Καμιά, λοιπόν, εύκολη θριαμβολογία από το στόμα του απλού ανθρώπου για την τελική ήττα της Γερμανίας. Αντίθετα : πιο πολύ πόνος για τον άνθρωπο που χάνεται και γι’ αυτόν που μένει πίσω να θρηνεί, ανεξάρτητα από το αν ανήκει στους νικητές ή νικημένους. Αυτή ακριβώς η στάση της κρητικιάς μάνας μου θύμισε τους Πέρσες του Αισχύλου, όπου ο ποιητής δεν παρασύρθηκε από έκρηξη πατριωτικού ενθουσιασμού για την ελληνική νίκη σε βάρος των Περσών στη Σαλαμίνα το 490 π.Χ. , αλλά έδωσε ένα πειστικό αντίχτυπό της από την πλευρά του νικημένου, για να φιλοσοφήσει πάνω στα ανθρώπινα.

Γιατί το αναφέρω αυτό;

Το αναφέρω για να φανεί πόσο η κουλτούρα του λαού μας διαπνέεται από το πνεύμα της αρχαιότητας, χωρίς τις περισσότερες φορές να το συνειδητοποιούμε. Για να φανεί πόσο οι παρακαταθήκες των μακρινών μας παππούδων έχουν διαποτίσει τις συνειδήσεις του λαού μας μέσα στους αιώνες οδηγώντας τον σε πράξεις θάρρους, αυτοθυσίας και καρτερικότητας, όχι σαν να είναι κάτι έξωθεν επιβεβλημένο, αλλά σαν κάτι εγγεγραμμένο στο DNA μας.

Επιπλέον, αυτούς που δικαιώθηκαν ως πολίτες και ως άνθρωποι στα βουνά της Αλβανίας, αλλά και στους αγώνες της εθνικής αντίστασης, δεν τους οδηγούσε το προσωπικό βόλεμα και η καλοπέραση. Δεν περίμεναν κανέναν άλλον να σώσει τον τόπο τους. Δεν εύρισκαν δικαιολογίες ώστε να αποφεύγουν τις αρρώστιες, την πείνα, τις κακουχίες, τους τραυματισμούς, ακόμη και το θάνατο. Γιγάντωνε τη θέλησή τους μόνο η ανυστερόβουλη αγάπη για την πατρίδα, το πάθος για την ελευθερία του τόπου τους και το όνειρό τους για ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Αυτοί οι άνθρωποι αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση και πνεύμα ενότητας και προσωπικής ευθύνης. Ήξεραν πολύ καλά ότι «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή». Αυτές τις απλές και ξεκάθαρες παρακαταθήκες μας κληροδότησαν. Είναι στο χέρι μας αν θα κάνουμε αποδοχή αυτής της κληρονομιάς.

Π. Αλατζόγλου, καθηγήτρια του Ελληνικού Λυκείου Αννοβέρου

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑΣ 2021

 

ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΣΤΑ ΑΕΙ

 

         

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2021-22

Αγαπητοί εκπαιδευτικοί,

Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,

 

Ξεκίνησε μια νέα σχολική χρονιά και όπως κάθε νέο ξεκίνημα φέρνει ελπίδα, αισιοδοξία και προσδοκίες.

 

Δράττοντας την ευκαιρία αυτή σας καλωσορίζουμε στο Ελληνικό Λύκειό μας και σας ευχόμαστε μία νέα δημιουργική χρονιά!

 

Ευχή  μας είναι να έχουμε μια χρονιά, αποδοτική και δημιουργική, με γνώμονα πάντα το καλό όλων μας!

 

«Καλή, ασφαλή και δημιουργική σχολική χρονιά»!

  

Η Επιτροπή του Ελληνικού Λυκείου Αννοβέρου

ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2021/2022

 

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

 

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΝΝΟΒΕΡΟΥ 

ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ 

ΚΑΙ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2021-2022

 

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

ΑΠΟΝΟΜΗ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 2019/20

        Μετά από αναβολές λόγω των περιοριστικών μέτρων εξαιτίας της πανδημίας COVID-19  την Κυριακή 6 Ιουνίου 2021 στo τέλος της Θείας Λειτουργίας θα απονεμηθούν τα Βραβεία και τα Αριστεία στις μαθήτριες και στους μαθητές που διακρίθηκαν κατά την προηγούμενη σχολική χρονιά.

    Βραβεία απονέμονται στις μαθήτριες και στους μαθητές που πρώτευσαν στην τάξη τους, ενώ Αριστεία απονέμονται σε όσους συγκέντρωσαν βαθμολογία 18,1 δέκατο και πάνω.

 

       Θα τιμηθούν οι εξής:

 

Βραβεία

Βουδούρης Ιερόθεος (Γ΄ τάξη)

Ράδου Αγνή (Β΄ τάξη)

Σταπατώρης Κων/νος (Α΄ τάξη)

 

Αριστεία

Βουδούρης Ιερόθεος (Γ΄, 19,3 Άριστα)

Χαρχαντή Μαρκέλλα (Γ΄, 19,2 Άριστα)

Παπαδόπουλος Ευάγγελος-Ρούσσος (Γ΄, 18,4 Άριστα)

Ράδου Αγνή (Β΄, 18,4 Άριστα)

Σταπατώρης Κων/νος (Α΄, 18,2 Άριστα)

ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

 Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί μαθητές/μαθήτριες!

    

    Από τη Δευτέρα 10.05.2021 επιστρέφουμε στο σχολείο με φυσική παρουσία και διά ζώσης διδασκαλία. Απαραίτητη προϋπόθεση για να παρακολουθούν τα παιδιά τα μαθήματα είναι να υποβάλλονται, όπως και οι εκπαιδευτικοί, δύο φορές την εβδομάδα σε τεστ και το αποτέλεσμα να είναι αρνητικό. Για το λόγο αυτό έχουμε εξασφαλίσει από τις τοπικές αρχές τα τεστ και θα τα μοιράζουμε. Δεν θα επιτρέπεται η είσοδος στο σχολείο σε κανένα χωρίς αρνητικό τεστ. Αν κάποιος γονέας δεν επιθυμεί να υποβάλλεται το παιδί του στα διαγνωστικά τεστ ή κάποιος ενήλικος μαθητής, πρέπει να το δηλώσει υπεύθυνα και να απέχει από το σχολείο. Δεν θα υπάρξει σύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία.
    

    Για να δώσουμε τη δυνατότητα να προμηθευτείτε τα τεστ, θα βρίσκεται στο σχολείο αύριο, Σάββατο 08.05.2021, από τις 11:00 έως τις 13:00, η κυρία Αλατζόγλου. Μπορούν τα παιδιά να έρχονται και να παραλαμβάνουν τα τεστ. Όσοι είναι από μακριά και δεν μπορούν να περάσουν από το σχολείο αύριο θα πρέπει τη Δευτέρα να πάνε σε κάποιο από τα κέντρα που υπάρχουν στις πόλεις (υπάρχει στο Αννόβερο μέσα στον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό) και να κάνουν το τεστ. Μόνο σε εξαιρετική περίπτωση που δεν καταφέρει κάποιος μαθητής/κάποια μαθήτρια να υποβληθεί σε τεστ, κατ΄ εξαίρεση θα μπορεί να το κάνει στο σχολείο, πριν ξεκινήσουν τα μαθήματα. Θα σας δοθεί και ένα έντυπο, στο οποίο θα σημειώνετε την ημερομηνία που έγινε το τεστ και θα το υπογράφετε, όταν είναι αρνητικό. Με αυτό το έντυπο θα εισέρχονται τα παιδιά τις αίθουσες. Αν το αποτέλεσμα είναι θετικό, πρέπει να επικοινωνήσετε με τον οικογενειακό σας γιατρό, ώστε να κάνουν τα παιδιά το μοριακό τεστ, και παράλληλα να ενημερώσετε το σχολείο για το θετικό αποτέλεσμα.

    Ελπίζουμε και ευχόμαστε να πάνε όλα καλά και να συνεχίσουμε απρόσκοπτα το διδακτικό έργο μέσα στις τάξεις. Για το λόγο αυτό πρέπει να τηρούμε όλους τους κανόνες που γνωρίζουμε (χρήση μάσκας, τήρηση αποστάσεων κ.ά.).


Με εκτίμηση

Φοίβος Χατζημιχαήλ

 Δι’ αυτά επολεμήσαμεν

Αρχαιότητες και Ελληνική Επανάσταση

 

    Σε απάντηση σχετικού αιτήματος του σχολείου μας το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο μάς απέστειλε τον κατάλογο με τίτλο «Δι’ αυτά επολεμήσαμεν. Αρχαιότητες και Ελληνική Επανάσταση», με αφορμή την έκθεση που διοργανώθηκε από τους συντελεστές του Μουσείου για τα 200 χρόνια από την έκρηξη της Επανάστασης του 1821.

    Το υλικό που συγκεντρώθηκε γι’ αυτόν τον κατάλογο καταδεικνύει την πίστη των πνευματικών ανθρώπων ότι η εθνική αναγέννηση των Ελλήνων προϋπέθετε την πνευματική τους αναγέννηση μέσω της Παιδείας και αυτή με τη σειρά της, σε μεγάλο βαθμό, τη γνώση του αρχαίου παρελθόντος και τη συναισθηματική προσέγγιση σ’ αυτό.

    Τα εκθέματα εκπροσωπούν ισότιμα την αρχαιότητα και τους νεότερους χρόνους και κατανέμονται σε τέσσερις επιμέρους θεματικές ενότητες :

1.      Η Ελλάδα της Επανάστασης, όπου από μαρτυρίες περιηγητών και αρχειακές πηγές γίνεται λόγος για τη στάση των Ελλήνων απέναντι στις αρχαιότητες κατά την τελευταία προεπαναστατική εικοσαετία και στη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα

2.      Διαρπαγές και καταστροφές αρχαιοτήτων

3.      Φιλελληνισμός

4.      Οι προσπάθειες των Ελλήνων για τη διάσωση των αρχαιοτήτων.

    Ο κατάλογος, εκτός από τα πολύ ενδιαφέροντα κείμενα, είναι πλούσιος σε εξαιρετικές εικόνες και ολοκληρώνεται με μια εκτενέστατη βιβλιογραφία (30 ολόκληρες σελίδες!) που τεκμηριώνει τις απόψεις των συντακτών του.

    Το Ελληνικό Λύκειο Αννοβέρου ευχαριστεί το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο για την προσφορά του και τη διάθεσή του να ενισχύσει το έργο μας με τον εμπλουτισμό της σχολικής βιβλιοθήκης μ’ ένα έργο εθνικής σημασίας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!

 ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΝΝΟΒΕΡΟΥ

ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΕ ...

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΛΟΓΩ COVID-19

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

 

… με την ψυχή αναζητώντας τη χώρα των Ελλήνων

Αφιέρωμα στην 25^η Μαρτίου 1821

Από την Π. Αλατζόγλου, καθηγήτρια του Ελληνικού Λυκείου Αννοβέρου

 

Την χάραξι φρόντισε τεχνικά να γίνει

Έκφρασις σοβαρή και μεγαλοπρεπής.

Το διάδημα καλλίτερα μάλλον στενό

Εκείνα τα φαρδιά των Πάρθων δεν με αρέσουν.

Η επιγραφή, ως σύνηθες, ελληνικά

Όχ’ υπερβολική, όχι πομπώδης –

Μην τα παρεξηγήσει ο ανθύπατος

Που όλο σκαλίζει και μηνά στην Ρώμη-

Αλλ’ όμως βέβαια τιμητική.

Κάτι πολύ εκλεκτό απ’ το άλλο μέρος

Κανένας δισκοβόλος έφηβος ωραίος

Προ πάντων σε συστήνω να κυττάξεις

(Σιθάσπη, προς θεού, να μη λησμονηθεί)

Μετά το Βασιλεύς και το Σωτήρ,

Να χαραχθεί με γράμματα κομψά, Φιλέλλην,

Και τώρα μη με αρχίζεις ευφυολογίες,

Τα «πού οι Έλληνες;» και «πού τα Ελληνικά

Πίσω απ’ τον Ζάγρο εδώ, από τα Φράατα πέρα».

Τόσοι και τόσοι βαρβαρότεροί μας άλλοι

Αφού τα γράφουν, θα το γράψουμε κι εμείς.

Και τέλος μην ξεχνάς που ενίοτε

Μας έρχοντ’ από τη Συρία σοφισταί,

Και στιχοπλόκοι, κι άλλοι ματαιόσπουδοι.

Ώστε ανελλήνιστοι δεν είμεθα θαρρώ.

Το κείμενο αυτό το έγραψε ο Κ.Π.Καβάφης το 1912. Κάποιος ηγεμόνας κρατιδίου δίνει οδηγίες σ’ έναν τεχνίτη να σχεδιάσει νόμισμα, το οποίο εκτός των άλλων θα κοσμεί επιγραφή στα ελληνικά και

 

μάλιστα με την προσθήκη της λέξης Φιλέλλην, προκειμένου να δημιουργείται η εντύπωση πως υπάρχει επαφή με τον ελληνικό κόσμο και τον ελληνικό πολιτισμό.

Αυτή η επιδίωξη επαφής με την αρχαία Ελλάδα και ο θαυμασμός γι’ αυτήν αποτέλεσε και σε νεότερα χρόνια το ιδεώδες μιας σειράς πνευματικών κινημάτων, όπως του ουμανισμού, της αναγέννησης και του διαφωτισμού και έγινε η αιτία του φιλελληνισμού, όπως αυτός εκδηλώθηκε στα χρόνια της Επανάστασης του 1821.

Ειδικά όταν μιλάμε για τη συγκεκριμένη εποχή, η φιλελληνική κίνηση που συνεπήρε ανθρώπους από την Αμερική έως και την Ινδία (!) οφείλεται , εκτός από το θαυμασμό προς τον πολιτισμό της αρχαίας Ελλάδας, και στο ομόθρησκο των Ελλήνων, όχι μόνο με τους ορθόδοξους Ρώσους, αλλά και με τους καθολικούς και τους προτεστάντες. Ακόμη στον πολιτικό φιλελευθερισμό (ό, τι τουλάχιστον απέμεινε απ’ αυτόν από τη Γαλλική Επανάσταση), στο ρομαντισμό, στη διεθνή φιλανθρωπία, στη δράση των Ελλήνων λογίων που ζούσαν στη Δύση, στους περιηγητές που με το έργο τους έδωσαν μιαν επίκαιρη εικόνα της νεοελληνικής ζωής και των προβλημάτων της και, βέβαια, στις πολιτικές επιδιώξεις και τους ανταγωνισμούς των Μεγάλων Δυνάμεων στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.

Ο καθένας από τους παράγοντες που προαναφέρθηκαν θα μπορούσε να αποτελέσει ενδιαφέρον θέμα διερεύνησης. Σήμερα, όμως, που θυμόμαστε το γεγονός της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης απέναντι στον Οθωμανικό ζυγό, επέλεξα να αναφερθώ σε κάποιους εκπροσώπους του γερμανικού φιλελληνισμού, τιμώντας παράλληλα και τη χώρα που μας φιλοξενεί.

Ομολογώ πως διαβάζοντας για το θέμα αυτό ξαφνιάστηκα με την πληροφορία ότι οι περισσότεροι απ’ όσους ενεπλάκησαν στο ελληνικό ζήτημα, είτε με την πένα τους είτε με το ξίφος, ήταν Γερμανοί. Ένας ακόμη λόγος, για να γίνει μια σύντομη, έστω, αναφορά σε κάποιους απ’ αυτούς.

Σε Γερμανούς φιλέλληνες της πένας θα αναφερθώ, αφού  δείξω πρώτα το κλίμα που επικρατούσε στην Ευρώπη, όταν ξέσπασε η Επανάσταση : Στην πολιτική της Ευρώπης, λοιπόν, κυριαρχούσε ο αυστριακός καγκελάριος Κλέμενς Μέτερνιχ, που στο πλαίσιο της «Ιερής Συμμαχίας» είχε επιτύχει από το 1815 τη σύναψη μιας σειράς συμφωνιών που επισήμως είχε ως στόχο την τήρηση της ειρήνης στην Ευρώπη και τη συνεργασία μεταξύ των μοναρχιών της Αυστρίας, Πρωσίας, Βρετανίας και Ρωσίας προς επίτευξη αυτού του στόχου.

Αν και η ελληνική επανάσταση συσχετίσθηκε από τον Μέτερνιχ με το κίνημα του Καρμποναρισμού στην Ιταλία και θεωρήθηκε κίνδυνος για την ανατροπή των μοναρχιών, όμως η γερμανόφωνη κοινή γνώμη τάχθηκε με το μέρος των Ελλήνων. Στη Γερμανία η Ελληνική Επανάσταση ερμηνεύτηκε από την αρχή σαν μια ιδιαίτερη περίπτωση, διαφορετική από τις άλλες, που δεν σκόπευε στην ανατροπή κάποιας νόμιμης εξουσίας ούτε είχε σχέση με συνομωσίες όπως ο Καρμποναρισμός. Θεωρούσαν ότι τα αιτήματα των Ελλήνων ήταν δίκαια και ότι άξιζαν μια θέση στην πολιτισμένη χριστιανική Ευρώπη.

Έτσι, από το φθινόπωρο του 1821 άρχισαν να λειτουργούν στα πιο φιλελεύθερα νοτιο – δυτικά κρατίδια της Γερμανικής Συνομοσπονδίας φιλελληνικές επιτροπές οι οποίες και έστειλαν εθελοντές στην Ελλάδα και υποστήριξαν οικονομικά πρόσφυγες

Πολιτικοί και διανοούμενοι τάχθηκαν ανοικτά υπέρ της ελληνικής επανάστασης, όπως ο βαρόνος von Gagern (του πριγκιπάτου της Έσσης-Ντάρμσταντ), ο οποίος στις 19 Ιουνίου 1821 εκφωνεί ένα θερμό φιλελληνικό λόγο, που ανάμεσα στα άλλα περιλάμβανε και τα εξής:

«Ένα θανάσιμο αμάρτημα θα βαραίνει το Γερμανικό Έθνος αν δεν εγείρεται πουθενά ούτε βοήθεια ούτε φωνή προς χάριν των Ελλήνων. Αυτοί μπορεί να έχουν αρχίσει τον αγώνα τους ασύνετα, την ακατάλληλη στιγμή, με ανεπαρκή μέσα. Εγκληματίες όμως δεν πρέπει να χαρακτηριστούν γι’ αυτό το

 

λόγο. Δεν ήσαν υπήκοοι, στην έννοια του δικαίου των Εθνών και του πολιτισμού μας, αλλά σκλάβοι. Αυτό μαρτυρούν οι αρχιερείς των, που χωρίς ενοχή και χωρίς να απολογηθούν, υπέστησαν δεινόν θάνατο στις πύλες των ναών τους. Εγώ, ως υπήκοος ενός πρίγκιπα ο οποίος έγινε μέλος της Ιεράς Συμμαχίας, και ως εκπρόσωπος των δικαιωμάτων και των επιθυμιών ενός γερμανικού λαού, εκφράζω εδώ την προσδοκία και ελπίδα ότι οι Έλληνες θα βγουν νικητές από τον αγώνα τους, ή να τους εξασφαλιστεί μια συνθήκη που θα τους θέσει υπό την αιγίδα του ευρωπαϊκού δικαίου των Εθνών».

Τότε και ο ποιητής Wilhelm Müller συνέθεσε σειρά φιλελληνικών ποιημάτων με τον τίτλο «Τραγούδια των Ελλήνων». Το πρώτο απ’ αυτά δημοσιεύθηκε στην ανθελληνική εφημερίδα του Μέτερνιχ και άρχιζε έτσι :

«Μας ονόμασες επαναστάτες – πάντα έτσι ας μας καλείς!

Επάνω! Επάνω! Αυτό είναι το σύνθημα των Ελλήνων.

…. ….

Επάνω, αυτό είναι το σύνθημα των Ελλήνων το αιώνιο!

Ο υπέροχος ήχος αυτός ποτέ να μην ηχήσει μεσ’ την καρδιά σου.

Εσύ, κάτω στη λάσπη θα μένεις για πάντα και θα παρατηρείς του κόσμου τα συμβάντα»

Την 1^η Αυγούστου 1821 ο καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της  Λειψίας Wilhelm Traugott Krug δημοσίευσε ένα πύρινο άρθρο με τίτλο «Η αναγέννηση της Ελλάδας», στο οποίο εξέφραζε την υποστήριξή του στο «ελληνικό ζήτημα» και το οποίο είχε μεγάλη απήχηση στη γερμανική κοινή γνώμη. Η Ελλάδα αντιμετωπίστηκε ως νοσταλγικό ιδεώδες, ως ρομαντικά εξυψωμένη χώρα ελπίδων, ελεύθερης δημιουργίας και προόδου. Γράφει σε κάποιο σημείο ο καθηγητής Krug : «Όλη η Τουρκία έχει από καιρό προγραφεί από την κοινή γνώμη σαν κάτι άκρως άδικο που δεν υποφέρεται … Εάν λοιπόν μια ζηλότυπη και γεμάτη φόβο πολιτική των κυβερνήσεων θεωρεί τον Ελληνικό Αγώνα απελευθερώσεως άκαιρο για τους δικούς της σκοπούς, παρά ταύτα δεν θα πετύχει, παρ’ όλα τα σοφίσματά της, να κάνει τον κόσμο να πιστέψει ότι αυτός ο αγώνας είναι άδικος».

Στη χορεία των φιλελλήνων ανήκει και ο ποιητής Friedrich Schiller και ο Johann Wolfgang von Goethe, ο οποίος στο έργο του «Iphigenie auf Tauris» με τα λόγια «στέκομαι πολλές μέρες στο ακρογιάλι με την ψυχή αναζητώντας τη χώρα των Ελλήνων» ομολόγησε τη συμμετοχή του στο ελληνικό ζήτημα και κινητοποίησε πολλούς Γερμανούς να δείξουν την αλληλεγγύη τους με τους Έλληνες που επεδίωκαν την ανεξαρτησία τους.

Ιδιαίτερη μνεία θα ήθελα να κάνω σ’ έναν ποιητή που το 2020 συμπληρώθηκαν 250 χρόνια από τη γέννησή του και που, δυστυχώς, όπως συνέβη βέβαια και για άλλες προσωπικότητες του πνεύματος, λόγω της επιδημίας δεν έλαβαν χώρα οι τιμητικές εκδηλώσεις που τους οφείλουμε. Αναφέρομαι στον Friedrich Hölderlin (20 Μαρτίου 1770 – 7 Ιουνίου 1843), ο οποίος έγραψε το κείμενο Υπερίων ή Ο Ερημίτης στην Ελλάδα εμπνεόμενος από την επανάσταση των Ελλήνων εναντίον του Οθωμανικού ζυγού και ο οποίος ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος συγγραφέας που μίλησε ανοιχτά για το ελληνικό ζήτημα, και μάλιστα αρκετά χρόνια πριν να ξεσπάσει η επανάσταση.

Το έργο – που κυκλοφόρησε σε δύο μικρούς τόμους το 1799 – το συνέθεσε ο Hölderlin με αφορμή τα Ορλωφικά (1770), έχει ως θέμα την απελευθέρωση των Ελλήνων από τους Οθωμανούς κατακτητές και εκεί δηλώνεται ξεκάθαρα από τον ποιητή ότι η απαίτηση των Ελλήνων για ανεξαρτησία είναι απολύτως δίκαιη.

 

Ο Hölderlin αντιμετωπίζει με ενσυναίσθηση το ελληνικό ζήτημα, όπως φαίνεται από απόσπασμα επιστολής του : «αγαπώ αυτή την Ελλάδα σε όλα. Κουβαλάει το χρώμα της καρδιάς μου. Όπου και να κοιτάξει κανείς είναι θαμμένη κάποια χαρά». Και σε άλλη επιστολή προς την αγαπημένη του Διοτίμα : «Και τώρα πολύ θα ήθελα να σε δω, κορίτσι μου! Να σε δω θα ήθελα και να κρατήσω τα χέρια σου πάνω στην καρδιά μου, που η χαρά της θα είναι σε λίγο απερίγραπτη! Γιατί σε μια εβδομάδα ίσως θα είναι ελεύθερη η ευγενής, η ιερή Πελοπόννησος».

Λίγο μετά την έκρηξη της Επανάστασης αποφασίστηκε μια έκδοση του έργου Υπερίων στα ελληνικά. Το μισό του ποσού που αναμενόταν να εισπραχθεί από την πώληση του βιβλίου θα ήταν στη διάθεση της Φιλελληνικής Ένωσης Στουτγκάρδης για την «υποστήριξη του απελευθερωτικού αγώνα της αξιολύπητης Ελλάδας, της πνευματικής πατρίδας των ποιητών».

Αλλά και η γερμανική δημόσια ζωή επηρεάστηκε στα χρόνια που ακολούθησαν από το πνεύμα της ελληνικής επανάστασης. Η τέχνη, η λογοτεχνία και η αρχιτεκτονική, όπως και η δημιουργία γερμανικού εθνικού αισθήματος διαμορφώθηκαν εξαιτίας του ελληνικού αγώνα ανεξαρτησίας. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο Α΄ της Βαυαρίας, ο πατέρας του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας, του Όθωνα, φαντάστηκε το Μόναχο σαν «μια Αθήνα στις όχθες του ποταμού Isar», κάτι που δείχνει την επιρροή του ελληνικού πολιτισμού.

Και εκτός Γερμανίας, όμως, η ελληνική επανάσταση άνοιξε το δρόμο για την κοινοβουλευτική και δημοκρατική εξέλιξη της Ευρώπης και επηρέασε αποφασιστικά την πορεία της ιστορίας.

Οπωσδήποτε η αναφορά στο γερμανικό φιλελληνισμό και κάποιους εκπροσώπους του δεν είναι ούτε κατά διάνοια εξαντλητική, για να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι δεν έγινε μνεία σ’ εκείνους τους Γερμανούς φιλέλληνες που με το ξίφος τους πολέμησαν κοντά στους Έλληνες εμπνεόμενοι από το δίκαιο του αγώνα τους. Έστω και έτσι, όμως, ας θεωρηθεί ευχαριστήρια έκφραση απέναντι σ’ εκείνους τους ανθρώπους που πίστεψαν στα δίκαια ενός καταπιεσμένου λαού και θέλησαν να του σταθούν αρωγοί του.